Zatoki opony twardej to przewody, które przyjmują krew z mózgowia, błędnika i oczodołu. Są położone na wewnętrznej powierzchni czaszki i są zawarte między obiema blaszkami opony twardej.
Przebieg największych zatok żylnych kieruje się wzdłuż linii przyczepu sierpa mózgu oraz namiotu móżdżku. Często wnikają na powierzchnię wewnętrzną kości czaszki i pozostawiają tam swoje bruzdy. Zatoki są przewodami stale otwartymi, które nie mogą się zwężać z powodu ograniczenia napiętymi włóknistymi ścianami. Nie ma w nich zastawek.
Zatoki opony twardej dzieli się na grupę górną i grupę dolną. Punktem zbiorczym grupy górnej jest spływ zatok przyjmujący krew z mózgowia i puszki czaszki oraz odprowadzający ją przez zatokę poprzeczną do otworu szyjnego. Z kolei grupa dolna doprowadza krew do zatoki jamistej, która odprowadza krew przez zatokę esowatą i żyłę szyjną wewnętrzną. Do zatok grupy górnej należą: zatoka strzałkowa górna, zatoka strzałkowa dolna, zatoka prosta, zatoka poprzeczna, zatoka esowata, zatoka potyliczna. Do grupy dolnej zalicza się: zatokę jamistą, zatoki międzyjemiste, splot podstawny.