Tętnice pod względem wielkości dzieli się na duże, średnie i małe. Ostatnie przechodzą w naczynia przedwłosowate i przedłużają się w naczynia włosowate przewodzące. Pod względem budowy tętnice dzielą się na dwa typy: sprężyste i mięśniowe. Przykładem tętnicy typu sprężystego jest aorta. Składniki sprężyste nadają jej bierną elastyczność i dzięki temu naczynie rozszerza się pod wpływem zwiększonego ciśnienia krwi. W tętnicach typu mięśniowego przeważa tkanka mięśniowa gładka, która spełnia rolę czynnika sprężystego.
Tętnice małe składają się z trzech głównych warstw: błony wewnętrznej, błony środkowej, błony zewnętrznej (przydanki). Tętnice średnie posiadają: grubszą łącznotkankową błonę wewnętrzną oraz na jej granicy zewnętrznej pofałdowaną błonę sprężystą wewnętrzną, błonę środkową oraz błonę zewnętrzną. W tętnicach dużych wyróżniamy: błonę wewnętrzną, śródbłonek (składający się z warstwy podśródbłonkowej, środkowej oraz zewnętrznej), błonę zewnętrzną.
Ściany żył składają się z takich samych osłonek jak tętnice. Wyróżniamy w nich błonę wewnętrzną, śródbłonek oraz błonę zewnętrzną. Jednak z powodu niższego ciśnienia krwi przepływającej w naczyniach ich ściany są cieńsze.
Najmniejsze naczynia to naczynia zawłosowate oraz żyłki. Żyły średnie dzieli się na żyły odmiany włóknisto-mięśniowej oraz żyły odmiany włóknistej. Żyły duże są to żyły włóknisto-sprężyste.
Żyły posiadają zastawki, które zabezpieczają kierunek przepływu prądu krwi. Występują one w postaci pary płatków w kształcie kieszonek półksiężycowatych. Spotyka się je w przebiegu żyły (zastawki ścienne) oraz u jej ujścia do większego pnia (zastawki ujściowe). Żyły głębokie są to żyły towarzyszące tętnicom w liczbie dwóch. Żyły powierzchowne (skórne) są to żyły tworzące obfite sieci o dużych oczkach.