Tętnica biodrowa wspólna to naczynie, które naczynia narządy miednicy oraz kończynę dolną. Jej początek to miejsce rozdwojenia aorty, na wysokości dolnej trzeciej części trzonu czwartego kręgu lędźwiowego. Jej koniec to miejsce podziału na tętnicę biodrową zewnętrzną i wewnętrzną, do przodu od stawu krzyżowo-biodrowego oraz bocznie od wzgórka. Oprócz gałęzi końcowych tętnica oddaje drobne gałęzie do otrzewnej, węzłów chłonnych i mięśnia lędźwiowego większego.
Tętnica biodrowa wewnętrzna to naczynie zaopatrujące ściany i trzewia miednicy, części płciowe zewnętrzne i okolicę kroczową, a także część tylno-przyśrodkową uda. Jej początek znajduje się w miejscu rozdwojenia tętnicy biodrowej wspólnej, do przodu od stawu kryżowo-biodrowego. Miejsce to leży na wysokości dolnego brzegu piątego kręgu lędźwiowego. Jej koniec to podział tętnicy na gałęzie końcowe. Do gałęzi ściennych tętnicy biodrowej wewnętrznej należą: tętnica biodrowo-lędźwiowa, tętnice krzyżowe boczne, tętnica pośladkowa górna, tętnica zasłonowa, tętnica pośladkowa dolna. Do gałęzi trzewnych tętnicy zalicza się: tętnicę pępkową, tętnicę pęcherzową dolną, tętnicę nasieniowodu (lub tętnicę maciczną), tętnicę odbytniczą środkową, tętnicę sromową wewnętrzną.
Tętnica biodrowa zewnętrzna to przednio-boczna gałąź rozdwojenia tętnicy biodrowej wspólnej. Początek odpowiada wysokości dolnego brzegu piątego kręgu lędźwiowego. Jej koniec odpowiada rozstępowi naczyń. Od tego miejsca tętnica przybiera nazwę tętnicy udowej. Znajduje się ono w połowie długości więzadła pachwinowego. Do gałęzi tętnicy biodrowej zewnętrznej zalicza się tętnicę nabrzuszną dolną oraz tętnicę okalającą biodro głęboką.