Tchawica to część przewodu oddechowego, która łączy krtań z oskrzelami głównymi. Jest położona w przedniej i dolnej części szyi oraz w górnej części klatki piersiowej. Znajduje się ku tyłowi od mostka i do przodu od przełyku. Leży pośrodku, dolną częścią zbaczając na prawo. Zaczyna się na wysokości szóstego kręgu szyjnego, a kończy na wysokości między czwartym a piątym kręgiem piersiowym.
Koniec górny jest silnie złączony z krtanią. Z osierdziem łączy je błona oskrzelowo-osierdziowa. Wraz z ruchami kręgosłupa oraz podczas ruchów łykania tchawica unosi się ku górze. Jej długość to około 12 centymetrów, a światło jest zawsze otwarte.
Ściana tchawicy zbudowana jest z błony śluzowej, błony włóknistej i błony zewnętrznej. Błona włóknista jest na zewnątrz objęta luźną tkanką łączną. Zawiera od 16 do 20 podkowiastych chrząstek tchawicznych, które otwarte są na stronie tylnej. Ta ściana tylna jest zwana ścianą błoniastą i zawiera warstwę mięśniową gładką przylegającą do błony, składającą się z wiązek podłużnych i wiązek poprzecznych. Błona zawiera podłużne włókna sprężyste, które tworzą więzadła obrączkowe pomiędzy chrząstkami. Ostatnia chrząstka tchawicza ma inny kształt i nazywa się ostrogą tchawicy. Odpowiada rozdwojeniu narządu na dwa oskrzela główne. Błona śluzowa stanowi wewnętrzna warstwę ściany tchawicy. Zawiera wielorzędowy nabłonek migawkowy wraz z gruczołami. Składa się z blaszki właściwej i utkania podśluzowego.
Z tchawicą sąsiadują struktury takie jak: gruczoł tarczowy, żyła ramienno-głowowa lewa, łuk żylny, mięsień mostkowo-tarczowy oraz mostkowo-gnykowy, pień ramienno-głowowy, przełyk, tętnica szyjna wspólna lewa, tętnica podobojczykowa lewa, łuk aorty, opłucna śródpiersiowa prawa, nerw błędny prawy, żyła główna górna, łuk żyły nieparzystej.