Osierdzie to podwójny worek surowiczy obejmujący serce. Składa się z blaszki trzewnej (nasierdzia) oraz blaszki ściennej. Miedzy obiema blaszkami znajduje się jama osierdzia wypełniona płynem osierdziowym. W odróżnieniu do osierdzia surowiczego wyróżnia się również osierdzie włókniste.
Osierdzie włókniste całkowicie obejmuje serce. Jego podstawa łączy się z przeponą, a wierzchołek zwrócony jest ku górze i obejmuje początki wielkich naczyń. Powierzchnia przednia jest zwana mostkowo-żebrową, a powierzchnia tylna leży na wysokości od piątego do dziesiątego kręgu piersiowego. Powierzchnie boczne z obu stron łączą się z opłucną ródpiersiową. Osierdzie z otoczeniem łączą: więzadło mostkowo-osierdziowe górne i dolne, więzadło przeponowo-osierdziowe, błona oskrzelowo-osierdziowa.
Osierdzie surowicze to głównie wspomniana wcześniej blaszka ścienna i blaszka trzewna. Linia przejścia obu blaszek znajduje się na dużych naczyniach wychodzących z serca. Do głównych tworów osierdzia surowiczego należą: zatoka poprzeczna osierdzia, zatoka skośna osierdzia, zachyłki osierdzia (zachyłek pnia płucnego, zachyłek aorty, zachyłek żyły głównej górnej).