Klatka piersiowa jest zamknięta od tyłu częścią piersiową kręgosłupa. Z boku niej znajdują się żebra, a z przodu mostek. Klatka piersiowa ma kształt zbliżony do stożka. U góry jest najwęższa, znajduje się tam otwór górny klatki piersiowej. Figura ku dołowi rozszerza się aż do podstawy – otworu dolnego klatki piersiowej. Jej ściany są wypukłe i zawierają różną długość. Dodatkowo miedzy żebrami znajdują się przestrzenie międzyżebrowe.
Mostek składa się z rękojeści, trzonu oraz wyrostka mieczykowatego.
Żebra dzielą się na prawdziwe oraz rzekome. Żebra prawdziwe, siedem par, łączą się bezpośrednio z mostkiem. Żebra rzekome łączą się z mostkiem za pomocą chrząstki (trzy pary) lub kończą się swobodnie (żebra wolne, dwie pary). Żebra ósme, dziewiąte i dziesiąte tworzą wraz z żebrem siódmym, do którego się przyczepiają, łuk żebrowy. Żebra posiadają dwa końce oraz trzon. Ich głowy zawierają powierzchnie stawowe.
Żebra łączą się z kręgosłupem za pomocą stawów żebrowo-kręgowych. Składają się one ze stawów głów żebrowych oraz stawów żebrowo-poprzecznych, które tworzą funkcjonalną całość. W stawach głów żebrowych głowa zebra przylega do dołków żebrowych na trzonach kręgów oraz do krążka międzykręgowego. Zabezpieczają go więzadła: więzadło promieniste głowy zebra, więzadło śródstawowe głowy żebra,. Stawy żebrowo-poprzeczne łączą powierzchnie stawowe guzków żeber z dołkami żebrowymi wyrostków poprzecznych. Wzmacniają je więzadła: więzadło żebrowo-poprzeczne, więzadło żebrowo-poprzeczne górne, więzadło żebrowo-poprzeczne boczne, więzadło lędźwiowo-żebrowe.